این متن تلاش می‌کند معنای «معماری ایرانی» را به‌لحاظ نظری به پرسش بکشد و امکان رسیدن به نطفه‌ای تاریخی یا نقطه‌ای مرکزی یا هسته‌ای اصلی که منبع ایرانی‌بودن باشد را نقد کند.
ضیا ابراهیمی، استاد تاریخ خاورمیانه، نشان می‌دهد چه طور گفتمان آریایی امروز با وام گرفتن از ایدئولوژی‌های نژادپرستانه اروپایی از پاسخ به پرسش‌های اساسی درباره سیاست و جامعه ایران طفره می‌رود.
