Go March staat sinds 2015 garant voor hoogwaardige soundtracks voor films die nog gemaakt moeten worden. Philipp Weies, Hans De Prins en Antoni Foscez lijken zowel in de studio als op het podium meer machine dan man. Met de instrumentatie van een moderne rockgroep maken ze muziek die qua structuur een stuk meer naar beukende techno en EDM neigt. Zanglijnen zijn er niet, perfect uitgevoerde pieken en dalen des te meer.
Twee langspelers heeft het drietal intussen al onder de arm. Go March (2015) presenteerde een werkende formule, waar II (2018) vervolgens nog wat verder aan sleutelde. Vandaag wordt III toegevoegd aan dat lijstje, al kunnen we deze keer niet echt over een langspeler spreken; de heren houden het beknopt met slechts vier nummers. Wat ons betreft hadden de resulterende 27 minuten muziek gerust nog met de helft mogen worden uitgebreid, maar natuurlijk heeft ook een kortfilm weleens een soundtrack nodig.
Over “Zipp” schreven we in januari al, en sindsdien is de eerste single er alleen maar beter op geworden. De hoekige ritmes, dreunende gitaarriffs en dartelende synths zijn exact waar we meer van wilden horen na “Chop Chop”, de inmiddels legendarische opener van II. De toetsen van “Ortisei” doen ons bij momenten eerder denken aan een dreunend alarm, alsof ze ons moeten waarschuwen voor de explosieve wending die het nummer in de laatste twee minuten zal nemen. In de kortfilm bevinden we ons intussen in een achtervolgingsscène, bij voorkeur met vliegende auto’s en kleurrijke lasereffecten.
Het sinistere “Stampede” is na enkele luisterbeurten onze favoriet gebleken. Deze keer is het dreunende alarm ingeruild voor een inleidende sirene, waarna een meesterlijke groove ons lichaam lijkt over te nemen. De gitaren van Weies gaan door merg en been, terwijl het drumwerk van Foscez iets wegheeft van een galopperend krijgspaard. Dat drumwerk zweeft tijdens de brug eb-en-vloedgewijs in en uit de mix, wat een intrigerend stukje spanningsopbouw oplevert. Het energieniveau ligt een stuk lager tijdens afsluiter “Droplets”, maar we kunnen niet klagen: het levert een prachtige ballade op, waarin de eerder nog ruwe gitaar zijn meest tedere melodieën mag bovenhalen.
De derde collectie van Go March is te kort om met zijn vier nummers een al te complex verhaal te vertellen, maar individueel staan die vier nummers wel als een huis. Op een klein halfuur tijd weet III te intrigeren, betoveren en hypnotiseren, al doet het ons vooral ook verlangen naar het moment waarop we terug voet mogen zetten in de betere concertzaal, waar het drietal ons dan bij voorkeur voor minstens dubbel zo lang in een trance kan brengen. Voorlopig behelpen we ons gedwee met de repeatknop.
Op 30 april stelt Go March III voor met een livestream in het Cactus Muziekcentrum.
