6 mei 2021
Erelid van de KNBSB Wim Oosterhof, die tachtig jaar lang actief is geweest in honkbal en/of softbal, is op dinsdagavond (4 mei) op 93-jarige leeftijd overleden. Door de jaren heen vervulde de heer Oosterhof vele functies binnen zijn vereniging Kinheim, was één van de club-iconen en kan terecht 'Mr. Kinheim' worden genoemd. Wim Oosterhof werd in 2008 opgenomen in de Nederlandse Honkbal en Softbal Hall of Fame.
(Tekst via Marco Stoovelaar van www.grand-slam.nl)
Het is helaas weer een trieste periode voor de Nederlandse honkbal- en softbal-gemeenschap. Afgelopen donderdag (29 april) overleed voormalig Official Scorer en competitie-functionaris in Rayon Amsterdam Fiet Aussen. Dinsdagochtend overleed voormalig KNBSB-bestuurslid en voormalig European Softball Federation (ESF) President André van Overbeek.
Duizendpoot
Wim Oosterhof werd geboren op 7 januari 1928 in Bloemendaal. Waar moet je beginnen als je praat over Wim Oosterhof? Hij kan recht een duizendpoot worden genoemd. Wim Oosterhof was een pionier voor het Nederlandse softbal, was bestuurslid van zijn vereniging HCK (Kinheim), de Koninklijke Nederlandse Honkbal Bond (KNHB), de Nederlandse Amateur Softbal Bond (NASB), de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB), de European Softball Federation (ESF) en De Kieviten. Binnen de stad Haarlem vervulde hij als vrijwilliger nog vele functies in zo'n twintig organisaties en stichtingen. Wim was altijd bezig en had veel plezier in zijn administratieve en organisatorische activiteiten. Praten en schrijven over Wim Oosterhof is een reis vol herinneringen ophalen over het rijke verleden van honkbal en softbal in ons land, want hij werkte samen met vele bekende persoonlijkheden uit onze geschiedenis. Hoewel er 24 uur in een dag zitten moet Wim Oosterhof ergens extra uren hebben gevonden wanneer je kijkt naar lange lijst van dingen die hij door de jaren heeft gedaan.
Na zijn militaire dienst werkte Wim Oosterhof een jaar (mei 1950-mei 1951) in Indonesië, dat kort ervoor onafhankelijk was geworden na sinds 1816 bekend te zijn geweest als Nederlands-Indië. In Indonesié was hij gestationeerd in hoofdstad Djakarta en hielp hij mee met de overhandiging van materiaal en onderdelen van het Nederlandse leger aan het Indonesische leger.
Na terugkeer in Nederland schreef Oosterhof zich in september 1951 in voor de politie-opleiding in Hilversum. Nadat hij de opleiding twee jaar later succesvol had afgesloten werkte hij aanvankelijk eerst in Den Haag. In 1955 werd hij inspecteur van politie in zijn thuisstad Haarlem. Dat was het begin van een lange loopbaan bij het Haarlemse politie-corps. In 1981-1988 was Wim Oosterhof Commissaris van Politie in Haarlem en tevens waarnemend Hoofdcommissaris. Toen hij in januari 1988 afscheid nam werd het landelijke politie-corps heringedeeld in verschillende nieuwe regios. De toenmalige Haarlemse burgemeester Elizabeth Schmitz verzocht Oosterhof nog twee jaar door te gaan als regio-coördinator, wat hij ook heeft gedaan.
HCK
Wim's sportieve loopbaan begint ergens in 1942 wanneer hij begint te honkballen bij HCK, wat staat voor Honkbal Club Kinheim. Opgericht in 1935 is Kinheim één van de oudste verenigingen in Nederland. De club vernoemd naar het Kinheimpark, dat in Bloemendaal lag net over de Haarlemse grens. Ook in de jaren veertig voetbalt hij bij BVC Bloemendaal, dat in latere jaren eveneens een succesvolle honkbal- en softbal-afdeling krijgt. In 1949 wordt Oosterhof secretaris bij Bloemendaal. Een langdurig bestuurslid bij deze vereniging is Gerard Voogd met wie Wim vele jaren zou samenwerken. Korte tijd later wordt hij bestuurslid van Kinheim, de vereniging waarvan hij tachtig jaar lid zou zijn! In al die jaren vervult Wim Oosterhof allerlei functies en activiteiten binnen de vereniging, die vanuit Bloemendaal naar verschillende locaties verhuist en uiteindelijk terecht komt op hun meest bekend plek aan het Badmintonpad. Daar ligt het Gemeentelijk Sportpark en het honkbalveld wordt gebruikt door verschillende clubs, waaronder HCK. In latere jaren wordt HCK met haar honkbal- en softbalteams de enige bespeler van dit intieme en gezellige complex. In 1973 opent de vereniging een clubhuis. Dat werd de locatie van vele lange nabesprekingen onder het genot van een drankje in de 'kuil' aan de bar. Kinheim ontwikkelde zichzelf in een succesvolle vereniging. Niet alleen met honkbal, maar ook met de softbal-afdeling, die in 1948 werd opgericht. Het waren Joop van Wendel de Joode en speelster/coach Bep van Beijmerwerdt die belangrijke rollen speelden in de softbal-afdeling. Andere zeer actieve personen binnen HCK sinds deze jaren waren ondermeer Paul Paul, Arie van Driel Krol, Dries de Zwaan en Cor Zandstra.
Allerlei functies
Wim Oosterhof vervulde allerlei functies bij HCK, zoals het beheren van het wedstrijdsecretariaat. In het voorjaar van 1956 werd hij voorzitter en leidde de vereniging vele jaren daarna. HCK (Kinheim) heeft altijd nauwe buitenlandse contacten gehad. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog organiseerde de vereniging wedstrijden tegen Amerikaanse militairen, die waren gelegerd in het toenmalige West-Duitsland. Dat leidde tot jaarlijkse wedstrijden tegen Wiesbaden Flyers. Die ploeg stond onder leiding van de bekende coach Chuck Costello, die een belangrijke rol speelde in de komst van Amerikaanse militaire teams vanuit Europa naar het deelnemersveld van de Haarlemse Honkbal Week in de jaren zestig. De Kinheim-softbalsters speelden verschillende wedstrijden tegen teams van het Springfield College uit de USA. Wim Oosterhof was één van de HCK-functionarissen die deze internationale contacten overzag.
Buitenlandse spelers
Vanaf de jaren zeventig speelden er geregeld Amerikaanse spelers in het honkbalteam van Kinheim, dat ook verschillende Amerikaanse coaches heeft gehad. Een aantal van deze spelers logeerde thuis bij de familie Oosterhof, die altijd zeer gastvrij is geweest. Wanneer de overbekende Amerikaanse coach Bill Arce en zijn vrouw Nancy een bezoek brachten aan Nederlands verbleven zijn bij de familie Oosterhof in Haarlem. Wim Oosterhof probeerde dan ook altijd zo lang mogelijk in contact te blijven met buitenlandse spelers en gasten. Zo bleven Wim en zijn vrouw Hennie ook in contact met oud-speelster Bep van Beijmerwerdt, nadat die in de jaren zestig naar Amerika emigreerde. Bill Arce overleed in 2016, Bep van Beijmerwerdt in 2019.
Na het succesvolle Europees Kampioenschap Honkbal in 1958, georganiseerd in Amsterdam, was het Gé Hoogenbos, die vond dat de tijd rijp was voor een groot internationaal toernooi. Hoogenbos speelde voor het Haarlemse HHC (en later EHS) en stelde het idee voor aan het Haarlemse Gemeentebestuur, dat gelijk interesse toonde. Hoogenbos was inventief en zat altijd boordevol ideeën om de honkbalsport te promoten en schreef over honkbal in De Telegraaf. In de jaren zestig was het door Hoogenbos dat er een fusie kwam tussen EHS en EDO, wat leidde tot de oprichting van Haarlem Nicols.
In 1961 was het de Haarlemse wethouder voor sportzaken Daaf Geluk die een belangrijk rol vervulde in de realisering van het eerste Internationale Honkbal Toernooi in Haarlem. Al tijdens het evenement werd de naam Haarlemse Honkbal Week geïntroduceerd. En dat was het begin van de lange historie van dit internationale toernooi dat elke twee jaar wordt georganiseerd.
Wim Oosterhof was vanaf het begin betrokken bij de organisatie van het toernooi. Het eerste toernooi vond plaats op het Gemeentelijk Sportterrein aan het Badmintonpad. Dat werd op dat moment gebruikt door verschillende clubs, waaronder Oosterhof's club HCK. Twee jaar later werd het Pim Mulier Stadion geopend, net op tijd voor het tweede toernooi. Dit stadion is nog altijd de locatie van de Honkbal Week en is tegenwoordig ook de thuishaven van Kinheim. Vanaf 1961 was Oosterhof actief of als toeschouwer aanwezig bij alle Haarlemse Honkbal Weken die tot en met 2018 werden georganiseerd. De 30e editie van vorig jaar moest worden afgelast vanwege het coronavirus (COVID-19). Deze editie staat nu op de agenda voor 2022.
Contacten
Binnen het Organisatie-Comité was Oosterhof ondermeer verantwoordelijk voor de accomodatie, maar ook de contacten met de gemeente. Hij voerde vele gesprekken met de sportwethouders, waaronder de reeds genoemde Daaf Geluk en in latere jaren Piet Voskuilen en Ab van Schooten. Deze besprekingen, plus de plannen van Gé Hoogenbos, leidden in 1962-1963 tot de bouw van het honkbalstadion. Dat was destijds het allereerste honkbalstadion in Europa, compleet met tribunes, een licht-installatie en een scorebord. In latere jaren werden de lichtmasten vernieuwd, het outfield-hek naar achteren verplaatst en een nieuw electronisch scorebord in gebruik genomen.
Na de succesvolle eerste edities moest het Organisatie-Comité beslissingen nemen over de deelnemende teams. De speelkwaliteit van het Nederlands Honkbal Team steeg en werd beter en beter. Vanaf de tweede editie werden semi-professionele teams Sullivans en California Stags uit de USA geregelde deelnemers. In latere jaren werden de Nationale Teams van de Nederlandse Antillen en Italië uitgenodigd, net als sterkere Amerikaanse college-teams. Een ander hoogtepunt kwam in 1972 toen de sterke teams van wereldkampioen Cuba en Nicaragua voor het eerst naar Haarlem kwamen.
Naast het uitnodigen van sterke teams stelde het Organisatie-Comité zichzelf ook ten doen dat de sfeer in het stadion en rondom de wedstrijden onder de toeschouwers goed en gezellig moest blijven. Door de jaren heen kwam de Honkbal Week bekend te staan vanwege het enthousiaste en uitbundige gedrag van de duizenden toeschouwers die genoten van de wedstrijden. De leden van het Organisatie-Comité zijn ook altijd voor iedereen benaderbaar gebleven.
In 1963 zorgt Hennie Kooij voor het administratieve werk in de zogenoemde permanence tijdens de tweede Honkbal Week en trouwt later met Wim Oosterhof. Hennie Oosterhof blijft tot het begin van de jaren tachtig werkzaam in de permance als ondermeer toernooi-secretaris. Net als haar echtgenoot is ook Hennie zeer actief en is vanaf het einde van de jaren zeventig tot in de jaren tachtig ondermeer lid van de Commissie Opleidingen en Examens van de KNBSB.
De zoons van Wim en Hennie Oosterhof, Willem junior en Onno honkballen eveneens voor Kinheim. Willem junior speelt enige tijd in de hoofdmacht in de Hoofdklasse. Hij is nog altijd actief voor de club, want hij is de penningmeester van de Stichting Vrienden Kinheim met Toine Jager als voorzitter en Kees Tromp als secretaris. Toine's vader Peter Jager is eveneens vele jaren verenigingsvoorszitter geweest. Tromp was vele jaren secretaris en is zo'n twintig jaar de dug-out scorer geweest van het honkbalteam.
Wim Oosterhof maakt tijdens de eerste zeven edities van de Haarlemse Honkbal Week (1961-1972) deel uit van het Organisatie-Comité. Andere organisatie-leden in die jaren zijn ondermeer Gerard Voogd (voorzitter), Wout Posthuma, Piet van Deenen, Martin Bremer, Karel de Graaf, Jan Hartog, Hans de Bie, Henk de Bruin en Jan Visser. In 1972 zijn ondermeer Dries de Zwaan en Gonny Wedemeijer nieuwe bestuursleden.
Hoewel hij na 1972 geen deel meer uitmaakt van het organisatie-bestuur blijft Wim Oosterhof actief voor het toernooi, want zo blijft hij nog vele jaren ondermeer de contactpersoon tussen de organisaties en de gemeentelijke instanties en blijft hij betrokken bij de internationale contacten.
In 1962 maakt Oosterhof ook deel uit van het Organisatie-Comité wanneer het Europees Kampioenschap Honkbal wederom wordt georganiseerd op het complex van OVVO in Amsterdam. Hij was ook betrokken bij de organisatie toen dit evenement plaatsvond in Haarlem in 1973, 1977, 1981 en 1985.
Toen in 1980 de eerste Haarlemse Softbal Week werd georganiseerd was Wim Oosterhof ook daar bij betrokken. Niet als lid van de organisatie, maar hij ondersteunde het bestuur met zijn contacten binnen de gemeente.
WK Honkbal
In het begin van de jaren tachtig krijgt Nederland de organisatie toegewezen voor het Wereldkampioenschap Honkbal, dat in 1986 gerealiseerd wordt. In dat jaar worden de wedstrijden van het mondiale evenement gespeeld in Haarlem (hoofdlocatie), Eindhoven, Rotterdam en Utrecht. Amsterdam is de centrale stad waar de teams en officials verblijven en ook het hoofd perscentrum is. In 1984-1987 is Wim Oosterhof de vice-president van de Stichting Wereldkampioenschap Honkbal '86. De andere leden zijn Guus van der Heijden (president), Piet Tromp, Theo Vleeshhouwer, Gerard Voogd, Dries de Zwaan en Aad van der Elst. Vanwege hun ervaringen is het Organisatie-Comité vrijwel hetzelfde als die van de Haarlemse Honkbal Week. Tromp is daarvan de voorzitter en Oosterhof organisatielid.
Na het Wereldkampioenschap stopt Tromp als voorzitter. Hierna keert Wim Oosterhof nog eenmaal terug in het Organisatie-Comité, want hij is de voorzitter tijdens de 1998 editie van de Haarlemse Honkbal Week. De andere organisatie-leden in dat jaar zijn Jaco van Ekeris, Aad van der Elst, Jan van Gennip, Theo Vleeshhouwer, Rob Spies, Peter Laanen en Jacques Reuvers. In 1989 wordt Oosterhof als voorzitter opgevolgd door Piet Sikma, de voormalige sportwethouder van Haarlem. Sikma leidt het toernooi in 1990 met Reuvers als vice-voorzitter en die neemt het stokje over tijdens de Honkbal Week 1992.
Bestuurslid
Wim Oosterhof ontwikkelde zijn administratieve en organisatorische kwaliteiten al op jonge leeftijd. Zoals gezegd was hij in 1949 bestuurssecretaris van BVC Bloemendaal en kort daarna werd hij bestuurslid bij HCK (Kinheim). Zijn kwaliteiten worden opgemerkt en in 1958, nog maar pas 29 jaar oud, wordt Wim Oosterhof de nieuwe secretaris van het Bondsbestuur van de Koninklijke Nederlandse Honkbal Bond (KNHB). Op dat moment is Arie van Driel Krol, ook een club-icoon van HCK, de vice-voorzitter. Eveneens nieuw dat jaar is voorzitter Wout Posthuma als opvolger van Dick Beets. Tot en met 1960 is Oosterhof de secretaris van het KNHB-bestuur dat in deze jaren ondermeer ook bestaat uit Wout Posthuma (voorzitter), Arie van Driel Krol (vice-voorzitter), Jan Hartog (tweede secretaris), Ab Hordijk (penningmeester), Hans Boersma (tweede penningmeester) en Lou Fisser (lid). In 1960 volgt Ko Scheen Van Driel Krol op en is Jan Sibille de opvolger van Hordijk.
In deze jaren maakt Oosterhof ook deel uit van een aantal KNHB-commissies. In 1958-1960 is hij de secretaris van de Commissie voor Geschillen samen met Wout Posthuma en Ab Hordijk. In 1958 is hij voorzitter van de Spelregelcommissie met Henk de Ruiter als secretaris en Dick Baas als lid. En in 1958-1959 is Oosterhof de secretaris van de Terreincommissie met Hordijk als voorzitter.
Begin 1961 volgt Martin Bremer Wim Oosterhof op, die daarna aan een nieuw bestuurlijk hoofdstuk begint, want hij wordt actief voor de Nederlandse Amateur Softbal Bond (NASB), die in 1951 werd opgericht. Destijds was Jules Kammeijer de eerste voorzitter. Die introduceert softbal tijdens de Tweede Wereldoorlog als honkbal-variant voor vrouwen. Andere vroege bestuursleden van de Softbal Bond zijn speelsters Riet Vermaat, Bep van Beijmerwerdt en Hannie Berendonk, maar ook Gé Hoff Sr. (voorzitter) en Teun Gaartman (vice-voorzitter).
In maart 1963 wordt Dries de Zwaan de nieuwe penningmeeser van de Softbal Bond. Net als Oosterhof is ook De Zwaan bijzonder actie voor HCK en vervult door de jaren heen vele functies, ook internationaal. Oosterhof en De Zwaan verrichtten veel werk voor de ontwikkeling van het softbal in ons land. De Zwaan schrijft ook vele jaren uitgebreid over softbal in het Haarlems Dagblad.
Oprichting KNBSB
Een jaar nadat De Zwaan in het NASB-bestuur komt wordt Wim Oosterhof voorzitter, een funtie die hij tot en met 1970 blijft uitoefenen. Behalve Oosterhof en De Zwaan zijn de andere bestuursleden in die jaren ondermeer Teun Gaartman, Piet Gabes, Janke Nijdam, Gé Hogenbirk, Line Klein-Desta en Herman Kruijt. In 1969 wordt Marga de Ruiter de nieuwe secretaris. Zij en Oosterhof, plus de andere bestuursleden in 1969 en 1970 voeren besprekingen met de Koninklijke Nederlandse Honkbal Bond (KNHB), wat in december 1970 resulteert in een fusie. Op 1 januari 1971 wordt de nieuwe Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB) gepresenteerd.
Wim Oosterhof, Marga de Ruiter en Gé Hogenbirk maken ook deel uit van het eerste KNBSB-bestuur met Lex van der Stek als voorzitter. De andere leden zijn Guus van der Heijden, Martin Bremer, Freek Bos, Dirk Molenaar, John Oosterbroek en Ton Pols. In 1972 volgt Theo Vleeshhouwer Bremer op en blijf vele jaren secretaris van de KNBSB. Een jaar later wordt Van der Heijden de nieuwe voorzitter, wat ook het begin is van een periode. Begin 1974 wordt Oosterhof opgevolgd door Cees Boer Sr..
Na de fusie vormt Wim Oosterhof (als voorzitter) samen met Marga de Ruiter en Cor Jonker een commissie voor herensoftbal. In 1971-1975 heeft de nieuwe KNBSB een speciale commissie voor internationale zaken. In de eerste drie jaar is Oosterhof secretaris van deze commissie, die onder voorzitterschap staat van Guus van der Heijden. De andere leden zijn Jan Hartog (honkbalzaken) en Willem de Ruiter (softbalzaken). In 1975 verzorgt Oosterhof de softbalzaken in deze commissie die dan verder bestaat uit Van der Heijden, Gerard Voogd, Wil Soolsma en Jules de Pierre.
Wim Oosterhof is ook enige tijd internationaal bestuurder. In 1970 en 1971 is hij de vice-president van de European Softball Federation (ESF), met de Italiaan Bruno Beneck als president. Deze Bond in de voorloper van de huidige ESF, die in 1976 wordt her-opgericht door vertegenwoordigers van België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland en Spanje.
Wim Oosterhof is ook langdurig bestuurslid van De Kieviten. Deze reünistenvereniging organiseert niet alleen bijeenkomst voor leden die allen een bijzondere bijdrage hebben geleverd aan het honkbal en softbal, maar ondersteunt ook allerlei activiteiten ter promotie van beide sporten. In 1982-1998 is Oosterhof lid van het bestuur, maar in 1999 en 2000 is hij de vice-voorzitter. Hij wordt daarna in 2001 weer lid, waarna hij stopt. Maar enige tijd later keert hij toch weer terug als vice-voorzitter.
Andere langdurige bestuursleden van De Kieviten in deze jaren sinds de komst van Oosterhof in 1982 zijn ondermeer Johan de Bie (voorzitter), Theo Vleeshhouwer (vice-voorzitter), Maartje Nierop Groot (secretaris), Wim Ascherman (penningmeester), Wim Endel (lid) en Jan Meijer (lid). Vanaf 1990 zijn ondermeer Rob van Tuyl, Wim Broertjes, Tiny van der Poel, Piet van Rijswijk en Dries de Zwaan bestuurslid.
Na zijn afscheid van het Haarlemse politie-corps blijft Wim Oosterhof een bezig persoon. Hij is actief voor de Landelijke Politiesportvereniging en vervult vele vrijwillige functies binnen verschillende stichtingen in zijn geliefde Haarlem. Daaronder zijn betrokkenheid bij de viering van het 750-jarig bestaan van Haarlem in 1995. Twee jaar is hij de projectleider om dit feest te vieren.
Oosterhof is ook actief voor Haarlem Promotie, dat de slogan 'Haarlem Bloemenstad' introduceert.
Vanaf het einde van de jaren negentig is Wim Oosterhof zo'n tien jaar lang actief voor de Stichting Molen De Adriaan, dit geld inzamelt voor de herbouwing van de beroemde molen aan de Spaarne-rivier in Haarlem. Ook Dries de Zwaan is lange tijd nauw betrokken bij deze Stichting. Wanneer Oosterhof afscheid neemt van deze Stichting wordt de Wim Oosterhof Bank onthult bij de ingang.
Kinheim
Door de jaren heen is Kinheim altijd een ambitieuze vereniging geweest. In juli 1967 wordt Wim Oosterhof, op dat moment voorzitter van de vereniging, geïnterviewd door Hans de Bie voor het blad HonkbalBaseball. Met betrekking tot deze ambities zei Oosterhof toen: ,,Ik ben er van overtuigd dat iedere vereniging met alle daartoe geëigende middelen moet trachten tot de beste prestaties te komen. Bij mijn vereniging hebben we - evenals gelukkig bij alle andere verenigingen - een bepaalde eigen sfeer. Wij streven er voortdurend naar om bij onze leden belangstelling en waardering voor elkaar te kweken en dan niet alleen voor de sportieve kwaliteiten. Hiervan uitgaande proberen wij de leden ervan te doordringen dat zij hun kwaliteiten zoveel mogelijk voor de club moeten inzetten, opdat organisatorisch en sportief een zo gunstig mogelijk resultaat wordt bereik''.
Ten tijde van het interview is Oosterhof ook voorzitter van de Nederlandse Softbal Bond. Hij houdt van zowel honkbal als softbal, maar ziet een groeiende toekomst voor softbal. Hij zegt: ,,Ik ben ervan overtuigd dat beide sporten hand in hand zullen moeten gaan bij het verbreiden van dit genre sporten. In Amerika is het aantal softbal beoefenaren groter dan het aantal honkballers, maar honkbal krijgt de meeste aandacht. Het georganiseerde softbal in ons land neemt vrij langzaam toe, maar ik geloof dat in de meer recreatieve- en opleidingssfeer softbal meer beoefend wordt en gaat worden dan honkbal''.
In 1978 komt er een droom uit en worden de ambities van de club realiteit als Kinheim voor het eerst in de clubhistorie landskampioen honkbal wordt. Onder spelers in dat seizoen zijn Hans Augustinus, Nol Beenders, Frank Breek, Hans van Driel Krol, Fokke Jelsma en Frank van der Putten. Hoofd Coach van de ploeg is Karel Crouwel. Dit was het eerste van vijf Kampioenschappen, want de ploeg verovert de titel opnieuw in 1994, 2006, 2007 en 2012.
Wim Oosterhof wordt verschillende keren onderscheiden voor al zijn activiteiten. Wanneer hij in 1974 afscheid neemt als bestuurslid wordr Wim Oosterhof benoemd tot Erelid van de Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB).
Onderscheidingen
In 1996 ontvangt hij de Ere Penning van de Stad Haarlem voor zijn organisatie van de festiviteiten rondom Haarlem 750. De Ere Penning wordt uitgereikt aan personen op basis van bestuurlijke verdiensten, maar werd in latere jaren ook uitgereikt aan personen afkomstig uit kunst, cultuur en sport. De onderscheiding is uitgereikt aan ondermeer de Haarlemse burgemeesters Oscar Cremers (1969), Jan Reehorst (1984), Elizabeth Schmitz (1994), Jaap Pop (2006) en Bernt Schneiders (2016), maar ook aan wethouders Daaf Geluk (1970), Piet Voskuilen (1978), Ab van Schooten (1990) en Piet Sikma (1990) en kunstschilder Kees Verwey (1985), Olympisch schaatskampioen Yvonne van Gennip (1988), cineast/tekenaar Gerrit van Dijk (1998), auteur Louis Ferron (2002) en zanger/liedjesschrijver Boudewijn de Groot (2011).
Voor zijn vele activiteiten bij Kinheim werd Wim Oosterhof benoemd tot Ere-Voorzitter en Erelid. Hij werd ook benoemd tot Erelid van De Kieviten.
Een ander hoogtepunt kwam op 27 juli 2008 toen hij officiëel werd opgenomen in de Nederlandse Honkbal en Softball Hall of Fame, samen met Jules de Pierre. Deze ceremonie vond toen plaats tijdens de Haarlemse Honkbal Week.
In 2018 organiseerde Kinheim een honkbal-toernooi ter voorbereiding op het nieuwe seizoen. Een jaar later besluit de vereniging het toernooi te vernoemen naar Wim Oosterhof. Zowel vorig jaar als dit jaar moest het toernooi helaas worden geschrapt vanwege de maatregelen tegen het coronavirus.
Vriendelijk en belangstellend
Iedereen die Wim en Hennie Oosterhof heeft ontmoet kan bevestigen dat zij altijd bijzonder vriendelijk, gastvrij en belangstellend zijn geweest. De twee zijn zeer geliefd, niet alleen binnen de Kinheim-familie, maar ook bij anderen. Wat de auteur van dit verhaal betreft kan ik zeggen dat ik het plezier heb gehad beiden al 45 jaar te kennen. Hennie was de secretaris van de Examencommissie toen ik in 1977 mijn examen deed als Official Scorer. Na Wim al regelmatig te hebben ontmoet bij Kinheim, werkte ik voor het eerst met hem samen tijdens de Haarlemse Honkbal Week van 1988 toen hij voorzitter was van het Organisatie-Comité en ik voor het eerst redacteur was van het dagelijkse toernooi-magazine (Leesvoer). Wanneer we elkaar door de jaren tegen kwamen was er altijd even een praatje en de vriendschap is altijd gebleven.
Helaas kampte Wim in recente jaren met gezondheidsproblemen en moest hij zich voortbewegen met een rolstoel. Bij hij werd altijd liefdevol verzorgd door Hennie en de twee waren zo vaak als mogelijk aanwezig bij wedstrijden van Kinheim. En altijd hadden zij een lach op hun gezicht en bleven altijd positief.
Wim Oosterhof was een bijzondere en markante persoonlijkheid. Een man met een lange en indrukwekkende loopbaan in honkbal en softbal. Iemand die genoot van alles wat hij deed, maar altijd bescheiden bleef over wat hij had gedaan (of deed) voor de sporten, voor Kinheim en voor de stad Haarlem. Een die door vele zal worden gemist.
De KNBSB condoleert Wim's vrouw Hennie, hun zoons Willem Jr. en Onno, kleinkinderen en verdere familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
Zie hier de link naar de memori site van Wim Oosterhof.