Noura Firoud trouwde met twee Syriëstrijders, en belandt uiteindelijk zelf voor de rechter: “Ik werd opgesloten, mishandeld en verkracht!”

De Vilvoordse vrouw had het naar eigen zeggen niet gemakkelijk tijdens haar puberteit. “Thuis kreeg ik amper aandacht en ik kampte met psychische problemen”, sprak ze tegen de rechter. Ze werd meermaals geschorst op school, kwam op haar 14de al in aanraking met het gerecht en kwam uiteindelijk in een opvangcentrum terecht, waar ze vervolgens meermaals uit wegvluchtte. Ze vluchtte naar de moskee, waar ze radicaliseerde.

 Ze veranderde van kledingstijl en werd hierin aangemoedigd door vriendinnen. “Als je naar Syrië vertrekt hoor je er pas écht bij”, fluisterden ze haar in, hield ze vol tegen de rechter. In 2013, op amper 17-jarige leeftijd, leerde ze Houssien Elouassaki kennen. Elouassaki was toen al bekend in de jihadistische kringen. Een jaar voordien had hij zelfs de nationale media bereikt nadat hij slaags raakte met agenten in de nasleep van de arrestatie van een vrouw die haar Nikab had weigeren af te doen. De ontmoeting zou een keerpunt zijn in haar leven. Na een heftige ruzie met haar moeder vertrok ze naar Syrië, op zoek naar haar identiteit. 

_{Lees verder onder de foto}

In Syrië was ze de levenspartner van Elouassaki. Al nuanceerde ze dit in haar ondervraging door de voorzitter. “Ja, hij wilde met mij trouwen in Syrië, maar ik wilde eigenlijk gewoon weg”, nuanceerde ze. “Ik wist meteen dat ik deze keer te ver was gegaan.” Elouassaki sneuvelde al snel in de strijd, waarop Noura Firoud alleen kwam te staan. “Vanaf het begin was het helemaal niet zoals ik had verwacht en zoals men mij had beloofd. Ik werd meteen opgesloten in een huis, waar ik werd mishandeld. Ik moést daar trouwen en heb dat gedaan met Ali Houdaifa (een andere Vilvoordse Syriëstrijder red.)”, getuigde ze.

Ze dacht bij hem meer vrijheid te krijgen, maar dat bleek niet te kloppen. “Ik werd telkens verkracht en kreeg uiteindelijk drie kinderen van hem. Maar van liefde, genegenheid of vriendschap was geen sprake. Ik werd keer op keer verkracht. In Syrië mocht ik niets, ik moést alles. Ik zat de hele dag opgesloten met mijn kinderen, zoals in een gevangenis”, klonk het.

_{Lees verder onder de foto}

De Vilvoordse kwam uiteindelijk in een kamp in het noorden van Syrië terecht en kon vervolgens vluchten naar een dorpje op enkele kilometers van de Turkse grens. Enkele maanden later raakte ze met behulp van een Frans koppel in contact met een smokkelaar, die haar naar Istanboel bracht. Daar woonde en werkte ze meer dan een jaar onder een valse naam. “Mijn kinderen gingen er naar school”, aldus Firoud. “Ik had er een man leren kennen en ik werkte er in de immobiliënsector.” In oktober van vorig jaar kwam ze terug naar België, waar haar meteen een verblijf in de gevangenis wachtte. Ze was immers eerder door de Brusselse correctionele rechtbank bij verstek veroordeeld tot 5 jaar cel voor deelname aan de activiteiten van een terroristische groepering en het ronselen van strijders. De rechtbank was daarbij van oordeel dat Firoud haar echtgenoot huishoudelijke bijstand had verleend, met hem een gezin had gesticht en hun drie kinderen had opgevoed en verzorgd, wat in de ogen van de rechtbank aantoonde dat ze zich actief ten dienste had gesteld van IS.

Na haar terugkeer tekende ze meteen verzet aan tegen haar veroordeling. Na enkele maanden mocht ze de gevangenis verlaten met een enkelband. In maart werd dit uiteindelijk ook opgeheven, waardoor ze als een vrije vrouw haar proces kon bijwonen. Als het van het federaal parket afhangt blijft de effectieve celstraf van 5 jaar gewoon staan. Veel vertrouwen in de woorden van de beklaagde had de federale procureur niet. “U geeft mij een ongemakkelijk gevoel”, aldus de parketmagistraat tijdens haar vordering. “Uw verhaal is niet geloofwaardig. U zegt dat u meermaals heeft geprobeerd om terug te komen, maar uit afgeluisterde gesprekken blijkt het tegenovergestelde. Ik kan niet geloven dat er telkens een gewapende man naast u zat bij elk gesprek, die u influisterde wat u moest zeggen. Uw ouders hebben al het geld dat ze nog hadden op tafel gelegd en geprobeerd om u daar weg te halen, maar u schoot hun voorstellen telkens af.”

Volgens het federaal parket heeft Firoud nog steeds geen schuldbesef. “U heeft geen spijt van wat u gedaan hebt, wat u hebt veroorzaakt en waaraan u hebt deelgenomen. Uw echtgenoot verdiende enorm veel geld in Syrië. Zodanig veel geld dat ik zelfs niet wil weten welke oorlogsdaden hij daarvoor gepleegd heeft. U hebt geprofiteerd van zijn vooraanstaande functie binnen de terreurgroep en u hebt niet onmiddellijk afstand gedaan van het gedachtengoed van IS. U laat hier vandaag niet het achterste van uw tong zien”, besloot ze.

De verdediging haalde alles uit de kast om de vrijspraak te bekomen. Niet alleen werd de bevoegdheid van de rechtbank in twijfel getrokken maar ook inhoudelijk had haar advocate Caroline Heymans heel wat aan te merken. “Ze werd veroordeeld omdat ze in Syrië een gezin stichtte en de kinderen onderhield. We hebben duidelijk aangetoond hoe die relatie in elkaar stak. Ze mocht niets, en kon enkel volgen. Als ze niet gehoorzaamde, werd ze fysiek of psychisch gestraft. En ze heeft wel degelijk spijt van wat er gebeurd is, dat heeft ze ook meermaals aangegeven in haar verhoren. Ze heeft haar uiterste best gedaan om zoveel mogelijk te vertellen. Ze heeft zeven jaar in oorlogsgebied doorgebracht, dat ze zich niet alle details herinnert, is ook maar normaal”, aldus Heymans.

Uitspraak op 3 juni.